Kitap hakkında: 1951 / Kesinlikle hiç kimse geceleri bu kadar kötü havada bir köprüden geçmemiştir. İnce ve sık yağmur, neredeyse sis gibi, soğuk gri bir örtüyle beni tüm dünyadan, yanımdan geçen arabaların sisli, yağmurla ıslanmış camlarının arkasındaki solgun yüzlerden, tekerlekleri suyu keserek uzaklaştırdı. Manhattan'ın parlak gece ışıkları bile yağmur perdesinin arasından bulanık sarı bir nokta gibi parlıyordu. Aşağıda bir yerde arabamı bırakıp yağmurluğumun yakasını kaldırıp başımı omuzlarıma çekerek gecenin karanlığına doğru yürüdüm ve sigara üstüne sigara içtim, izmaritleri önüme fırlattım. ve ıslak asfalta düşüşlerini anlatan bir yay çizerek onları izledi. Evlerin pencerelerinin dışında hayat her zamanki gibi devam ediyordu ama ben hiçbir şey fark etmedim. Benim gibi bu sert havada kendilerini dışarıda bulan az sayıda insan, korunaklı girişlerinden bana, yağmurun altında ıslak kaldırımda tek başına yürüyen bir adama merakla baktı. Acı dolu düşüncelerimden uzaklaşan bakışlarını hissettim...